Cikaracak Ninggang Kerikil Laun-Laun Jadi Legok

04/04/2022 by hadi wargamasyarakat

Aman, “Pa, naon hartosna ari cikaracak ninggang batu, laun-laun jadi legok teh?” apana, “Ambeh eces,apa ngajawabna rek ku kisah. sarerea oge geus pada terang kana paribasa “cikaracak ninggang batu laun-laun jadi legok.” Hartina, saha-sahanu saregep temen wekjel kana diajar, dibarung ku tabah tawekal, sanajan sakumaha beletna oge, awal simpulan tanwande moal luput boga pangarti.

Ieu paribasa aya sasakalana, kawas enya lain anggitan , kieu caritana:
” Jaman baheula aya santri, keur masantren di ulama anu geus tar kaalimanana santri liwat langkung beletna, diajar mangtaun-taun taun taya pisan kabubuatanana, estuning ngan ngadon ngaliwet teh saenyana. Tina kituna, manehna ngarasa bosen, babakuna mah abad ku sasama deuih, pedah bray beurang reup peuting teh ti barang datang, taya deui anu digugulung, ngan ngaderes kitab anu geus kuleueu, teu aya pisan undak-undakna cara nu lain. 

Lila ku manehna dibeuweung diutahkeun, naha mending na, mending balik atawa mending ngawayahnakeun maneh ngeureuyeuh diajar ngaji. Sanggeus gilig pikirna, yen geus teu kaduga lila-lila deui di pasantren, rumasa geus takdir kudu jadi jelema bodo, nya tuluy pamit ka guruna, niat mulang ka lemburna, niat ngalampahkeun pagawean sejen, keur pangupa jiwana.”

ku Ki Santri pangangguran diawas-awas, unggal keclak cai teh teu petot dituturkeun ku paninggalna. Lila-lila jorojoy aya kapanasaran, heug manehna cengkat, ( ngilikan palebah ngeclakna cai tea, sihoreng anu kacakclakan  nepi ka geus legok.

Saur guruna! “Perkara hidep arek mulang, teu mampu ngahalangan, namun ceuk rasa Bapa hanjakal asa geus kapalang, asup kana paribasa jauh-jauh panjang gagang. Ari pincunereun hidep kudu inget kana saur-sepuh, anu pokna kieu: saha-saha anu temen-tinemen permulaan ahir tangtu tinekanan sapanejana. Parandene kitu, ari geus taya pangabetah mah, nya moal mapalangan, didungakeun bae muga-muga hidep masing meunang, pitulung, parek rejeki jauh balai.”Ki Santri teu panjang miunjuk,basana ngan nyuhunkeun didungakeun, nyuhunkeun jiad.Tuluy bae balik.

Barang geus jauh ti pasantren, jalan teh ngaliwatan leuweung geledegan dihapit ku gawir luhur,pinuh ku kakayon anu galede.Ku bawaning cape,tuluy eureun handapeun kai bari ngiuhan. Ki Santri ngahuleng bae sababaraha jongjongan, ngarasa nalangsa ras ku takdir diri, jeung gundah ngingetkeun pilampaheun. Panonna neuteup kana palebah kai gede, breh kabireungeuh cikaracak mapay akar, nyakclakan ninggang batu.

Ku Ki Santri pangangguran diawas-awas,unggal keclak cai teh teu petot dituturkeun ku paninggalna. Lila-lila jorojoy aya kapanasaran, heug manehna cengkat, ( ngilikan palebah ngeclakna cai tea, sihoreng anu kacakclakan  nepi ka geus legok. Ceuk dina pikir Ki “Ieu kerikil, watu hirup, pang nepi ka legok kieu teh pilakadar ku lantaran katinggang ku cikaracak. Tangtu ieu teuasna,ari caina ngan datang sakeclak-sakeclak.

Geuning ari leukeun mah najan watu teuas oge teu burung legok ku cai anu sakitu leutikna. Moal sak deui kawasna mungguh jelema oge anu hayang laksana pasejaan teh, nya kudu cara misil cikaracak jeung watu tea, kudu wekel ulah kagembang hoream, ulah weleh metakeun sabar tawekal. 

Naha atuh ari aing henteu junun heunteu cucud, bet wara boboh teu ceeh? Ku sabab eta, ah ayeuna mah isin-isin oge rek ngawayahnakeun wae balik deui ka pasantren, sugan pinareng hasil anu dimaksud.” Ceuk beja mah Ki Santri teh ahirna diijabah maksudna ku pangegeran, nepi ka jadi kiai anu Mashur ka mana-mana.