Godi Suwarna & Contoh Puisinya – Sastrawan nyleneh Godi Suwarna merupakan penyair, cerpenis, dramawan, & novelis kelahiran Tasikmalaya, Jawa Barat, 23 Mei. Berbagai penghargaan sastra sudah ia peroleh. Ia tiga kali ia menjangkau hadiah sastra Rancage untuk Blues Kéré Lauk, Serat Sarwasatwa, & Sandékala. Godi meraih hadiah tahunan itu untuk tiga kategori sekaligus, puisi-cerpen-novel.
Godi Suwarna pula diketahui selaku pemain drama mahir. Kemampuan dlm berakting di panggung teater diperoleh Godi selama bergabung dgn Studiklub Teater Bandung (STB) yg dipimpin oleh Suyatna Anirun. Salah satu drama yg dibintanginya adalah drama berjudul King Lear, Sang Naga, & Impian di Tengah Musim. Selain bertindak sebagai pemain drama, Godi pula piawai selaku sutradara. Salah satu pertunjukan yg disutradarainya adalah pergelaran puisi Konglomerat Kéré Lauk di Universitas Wollongong, Australia, pada tahun 1997.
Karya sastra yg ditulis Godi disampaikan dgn bahasa Sunda yg mengalir menyerupai arus sungai deras. Hal itu terwujud sebab penguasaan Godi terhadap bahasa ibu (Sunda) & pengetahuan ihwal kesundaan sungguh hebat. Terkadang isi karya sastra yg ditulisnya dihiasi dgn kosakata arkais. Tidak jarang pembaca dibentuk ketar-ketir dlm menyibak tabir makna di balik karya Godi. Imajinasinya yg luas, kaya, & cenderung liar melahirkan karya yg tak kalah eksentriknya dgn aksara penulisnya.
Penguasaan kepada cerita pewayangan, seperti Ramayana & Mahabarata, dipadu dgn kejelian Godi terhadap suasana negeri saat itu bisa menjungkirbalikkan peranan tokoh pewayangan dr daerah & posisi semestinya. Ia menginginkan Sunda dlm sastra yg peka terhadap perkembangan zaman dgn segala kompleksitasnya. Salah satu cerpennya yg bertema dunia politik, “Murang-Maring”, mendatangkan anggota dewan yg terdiri atas anggota Panakawan & Pandawa dgn segala abjad khas mereka & nuansa komedi.
Sejak tahun 1998, Godi Suwarna aktif menggagas program pekan raya kebudayaan semalam suntuk yg dinamakan Nyiar Lumar. Festival tersebut sungguh unik karena diselenggarakan di hutan keramat Astanagedé, Kawali, peninggalan Kerajaan Galuh, Kabupaten Ciamis. Kesan keramat kian terasa sebab perhelatan budaya akbar itu cuma bersandar pada penerangan tradisional yg berasal dr obor, cempor, lampion, & api unggun. Perhelatan budaya tersebut dijadwalkan setiap dua tahun sekali. Acara tersebut memanggil banyak perhatian golongan seniman dlm & luar negeri. Selain itu, bareng istrinya, Godi Suwarna pula mendirikan Sanggar Titik Dua yg setiap waktu terbuka bagi para peminat sastra & seni. Berikut ini, antara lain, yaitu karya yg telah dciptakan oleh Godi Suwarna.
Karya Sastra Godi Suwarna:
Kumpulan Cerpen:
Murang-Maring (1980)
Serat Sarwasatwa (1995)
Novel:
Sandékala
Kumpulan Puisi:
Jagad Alit (1979)Surat-Surat Kaliwat (1984)
Sajak Dongeng S. Ujang (1998)
Drama:
“Burung-burung Hitam”
“Orang-orang Kelam”
“Gaok-Gaok Geblek”
“Durmayuda”
“Cak Anumerta”
“Gor-Gar”
Gimana Sob, inspiring banget kan biografi hidup penyair yg satu ini, so untuk lebih mengerti rangkai kata Godi Suwarna dlm mencipta puisi, berikut Admin posting 10 Puisi Godi Suwarna yg bisa Sobat simak.
Ngémploh pucuk-pucuk entéh
Mulas léngkob jeung lamping nu keur gumiwang
Sapanjang jalan rumangsang muru hibar gebur beurang
Hawar-hawar, kahariwang dilaungkeun kawih leuweung
Sabot mipir jegir pasir jeung kaketir nangtang ringkang
Lalaunan angin rintih ngusapan lengkah guligah
Luak-léok ngitung tikungan
Kalah kérok balas nyawang pulas haté jeung langitna
Balitungan antara was-was mun nyorang lelewang jungkrang
Jeung panggupay ti palebah mumunggang gunung panungtung
Padungdengan sabot méga katémbong beuki meuleukmeuk
Samar-samar nyidem hujan jeung guludug
Beuki jauh nyusud waktu
Bet kasarung satengahing kahayang nu pasulabreng
Antara ngajuringkang ka landeuhkeun, ka segi talaga wening
Atawa rék terus nyusul jangjang julang kumalayang nilar sayang
Humandeuar ti tetelar ka tetelar nu horéng teu matak kelar
Kalah awor jeung geuneuk kelun halimun
Mépéndé rurungsing jantung nu gumuruh silantangan
Sanggeus lawas ngaprak mangsa ngasruk tegal alimusa
Beuki surti yén mumunggang panganggeusan ngancik dina sanubari
Ngan kari ngaragap diri nu mindeng ngaberung mangprung
Kari naker ieu ketak saméméh béakeun hégak
(Pangaléngan, 07)
Sajak Satengahing Ringkang
Hariring angin rumangsang
Ka landeuhkeun, nebak rénghap saamparan pucuk entéh
Ngahiliwir ka talaga nu kasawang kapulas lélénglang langit
Lebah dinya kulit cai tingborélak ngariak-riakkeun wanci
Bet kaambung dumalingding seungit jempling
Nyambuang ti lamping wening nu katémbong semu ngénclong
Aya kalbu langkung langgong tibatan kelewung gunung
Langkung hurung manan talaga nu keur gumiwang
Lalaunan ngajaulkeun lamunan ka alakpaul
Ngagurat héhéjo kebon nu nungtung di sukugunung
Kelun haseup ti rarambu leuweung pineus lain tangara balai
Ngan ukur gebur kakangen ngagupay méga kasumba
Nu ngalayang ka jabaning langit bungurKapireng kawih kamelang
Moalboa riring mojang pasisian nu keur migandrung sarakan
Ngayunambing lamping rungsing diléntab létah srangéngé
Talaga beuki gumenclang dina pepeteng jajantung
Méméh lunta muru lembur pangsingkurna
(Cileunca, 07)
Cijapati kapiati, ngancik ‘na acining wanci
Sanggeus nilar kelun kota nu dihuru matapoé
Cunduk ka liliuh langit, ka léngkob lemah ngémplohna
Saampar gambar kakelar digelar satatungtung teuteup
Di sapanjang jalan angin ngahiliwir nepis wiring
Lapat-lapat, marakbak lembur di lebak
Bet kasawang keur anteng namperkeun jempling
Sabada gumuruh dayeuh dibendung tambakan gunung
Ukur suling nu kapireng mirig kalbu humariring
Di sapanjang jalan méga kumalayang muru layung
Nanging anjeun geuning suwung di lulurung
Teu katémbong kumolébat mapag kangen di tanjakan
Ngan gupay pucuk halimun ti kampung tungtung pudunan
Nu kapireng ngajak reureuh satengahing lalampahan
Di sapanjang jalan soré muru sisimpéning peuting
Meureun anjeun geus ngampih ka lembur bungur
Terus ngempur kahieuman handeuleum leuweung katineung
Barang ringkang kalah nyorang gelebug aweuhan mangsa
Ukur bisa sumoréang ka lamping nu geus kalarung
Di sapanjang jalan layung muru gebur bulan kayas
(Cijapati, 07)
Trijata, cuang lawungkeun paneuteup
Ka lawangsaketeng peuting nu katembong nyangkeredong
Sanggeus mipit gurat-gurit lambaran layung panungtung
Rek labas maratkeun ketak, tuluy nyusud kingkilaban
Nu kasawang tingbarasat lir suar panuduh lampah
Trijata, cuang miang ngitung gunung
Da geuning lempagan waktu terus ngabeledig ringkang
Ti dayeuh nyedek ka kampung, milang reuma meunang lewang
Kari mereketkeun geugeut, nyingraykeun sewu rurungsing
Humariring mapag peteng sapanjang liliwung peuting
Trijata, cuang narabas halimun
Nu ngadingding mindingan lungkawing jungkrang
Metik genclang cika-cika satengahing hiuk wanci niruk mongkléng
Sugan bulan rek kasampeur ngempur di mumunggang jempling
Ngagulubur ngahibaran jalan panjang ka sagara
(Pameungpeuk, 07)
Rumpaka Gandrung
peuting ieu anjeun mah di mana teuing
sanggeus tungtung gebur layung jadi genclang lampu kafé
peuting nu kapireng jempling sareureuh tabeuh gamelan
di dieu, kapan gelas jeung anggurna baris ngalalantis kangen
basa lilin pulas kayas tinggarenyas midangkeun séwu katineung
patung déwa ukur mencrong kana botol nu moncorong
di ditu, ‘na méja nu panghieumna, sapasang rumaja pérang
keur oléng ngambéng katresnan, ngabebela ka basisir
birahina gumuruh ngaduruk ombak
peuting ieu anjeun mah ka mana teuing
nyanding dupa dumalingding ka rohang kafé nu beuki agréng
patung déwa milu ngungun barang mireng ngaran anjeun
digalindengkeun dina rarancang sajak nu tingkalayang
diapungkeun ku pupucuk umbul-umbul nu ngabaris
‘na jejempling jalan peuting, jalan sorangeun
palangsiang ngan jalan sasoranganeun
da geuning anjeun ngahiang
peuting ieu anjeun mah sedih ka mana
basa gelas nu pamungkas geus jadi sajak nu gumarabyag
ngaléntab angin sagara, basa musik mimiti ngahuru jantung
ngagolakkeun eusi hulu nu didedet ku warnaning panineungan
patung déwa nu dikeput haseup dupa jeung halimun
kapireng bet humarurung, boa pada nyidem liwung
dikemu ratusan windu, sanggeus anjeun kari petit
nu nyiriwik ‘na ruruhit ungkara rumpaka lagu
nyeuit tatu tapak waktu nyacah kalbu
peuting ieu anjeun mah boa di mana
ti rohangan ka basisir, kalah awor jeung séah maritim marudah
laun-laun ieu raga karasa ngabela-bela ngarérab lalangit hangit
rumanggieung ringkang lanjung di rohang nu beuki sahéng
patung déwa kumalayang ngagugudag ka pucuk munara pura
kawas asih nu keur hurung sakedapan tuluy bencar nyilalatu
bakal rabeng panineungan lebah gedur pangabénan
isukan ukur kasampak satumpuk ruruhak sajak
asih kuring ka salira, jungjunan!
nalika wengi harita ngahibaran basisir di palih wétan
waktos urang sasarengan ngagalindengkeun ungkara ombak
sagara teras marakbak ngagenclang-genclangkeun bagang
séwu parahu pamayang gumiwang di maritim wening
nu mariang dijurung gending kaludeung
anging asihing salira, jungjunan!
humariring ngagupaykeun mangpirang pucuk katapang
pan salira nu tos ngagelar basisir janten tetelar pamedar tresna
waktos geugeut tambih meueut, katawis maritim kareueut
murubmubyar guliwengan leuweung ganggeng
pangreureuhan warna-warni lauk lampar
kahéman salira pisan, jungjunan!
ringkang pamayang teu weléh manjang ti usum ka usum
da salira nu ngaréka satangkarak maritim kidul janten karajaan lauk
nu ngantengkeun pareng ti taman karang ka sédong sigrong
ti lambak ka bubulakna, ti basisir ka lemburna
pangharepan baranang sabanjarkarang
mugia langgeng asih urang, junggjunan!
ngageburkeun balébatna, ngahurung-hurungkeun layung
ngawurkeun roncé sulintang satengahing impénan para pamayang
nu jalengkar lapat-lapat ngolah maritim tug dugi ka sukulangit
asih urang bakal mangkak di sagara, di basisir
dumalingding nyambuang ka alakpaul
(Pangandaran)
Ringkang Kangenan
ringkang anjeun kumalangkang, trijata!
di dieu, di lamping para déwata nu ngumpak ka jomantara
kapan anjeun kumolébat sakedapan lebah arakan sasajén
nyuhun janur pangempurna, luminjing dipirig gending
ngereles lebah simpangan antara pura jeung jungkrang
kebat ketak nurut-nurut tapak anjeun nu marakbak
ti lawang sakéténg beurang horéng manjang ka basisir
terus ngambung ringkang anjeun, trijata!
séséléké ‘na sesela patung déwa nu maridang disamping gringsing
lebah dieu, ukur kembang nu kasampak marangkak dina sasajén
seungitna sahiliwiran méméh tangkay dihuru waktu
“trijata, asih urang mugia langgeng dumalingding
mangka lana nyambuang di balé agung!”
mudun ka léléngkob liwung, trijata!
néang anjeun sugan nganti lebah lawang guha karang
meureun keur anteng menekung namperkeun dalingding angin
sabada basisir putih gumarabyag kaléntab hégak srangéngé
lebah dieu, kalah tepung jeung lambak nu keur jumegur
nu gumuruh mapatkeun mangpirang mantra
horéng anjeun hanjat ka jojontor karang, trijata!
ieu léngkah tuluy kandeg, létah garing balas ngagentraan anjeun
nu kasawang henang-hening di mumunggang pamujaan
riab rambut jadi layung ngahibaran runggunuk kayon karamat
“trijata, najan anjeun rék nyepén ratusan windu
ieu ringkang moal anggang ti basisir!”
(Tanah Lot)
Tanjung Kaliwung
jungjunan,
anjeun ngejat tina rangkulan kadeudeuh
kebat pundung ti basisir, kumalayang tunggang lambak
sanggeus tresna ngawarangan di banjarkarang karancang
ngaligincing ka sagara pangancikan nu kasawang gumarabyag
mulang ukur mawa raheut jeung hangit rarawék haté
basa asih kari ruhak ‘na kikisik
jungjunan,
ngagugudug sabot nyumput di sédong jaladri mongkléng
teu kadongkang ku gupay kalakay méga ti langit garing
harita, mangsa tandes jeung rob-roban salah wayah
ukur parahu nu weruh yén sagara keur marudah
réh anjeun ngabarungsinang
jungjunan,
ngaduruk pucuk balébat, ngagolakkeun punduk lambak
bahari geuneuk ku amarah nu disidem di leuweung ganggeng
hawar-hawar sora anjeun jumerit awor jeung angin
gumelebug neumbrag karang salingkung tanjung
ngagederkeun jantung leuweung
jungjunan,
ngabedah-bedah amarah di puseur nagri jaladri
téténjrag di dasar bumi, banjarkarang digunjang-ganjing
tuluy anjeun ngabudalkeun jungkiringan gunung lambak
nu ngaguludug ti sukulangit, gumulung ngepung basisir
ngabencar-bencarkeun kalbu
jungjunan,
basa jerit jeung cimata kakubur ‘na ruhak lambak
barang tanjung humarurung dirurub halimun wuyung
geuning anjeun tuluy suwung ti basisir nu pasiksak
sabada saban pasini dipungkas lalancip pati
kari lembur ngalanglayung
(Tsunami Pangandaran, 7-Juli-2006)
Pima Che Il Sole Bruci
kumalayang néang béntang
nu kasawang ukur langit berdiri hangit
luhureun hurunan dayeuh nu katémbong nyangkeredong
di dieu, gedong jangkung kapireng bet humaregung
sanggeus lampu maluguran ninggang peteng
rumanggieung ka buruan
jeung simpé beuki marecut kawas pucuk-pucuk awi
mapag ringkang nu nyorangan nyorang lewang
anjog ka taman gumiwang
aya teuteup nu gumenclang
riab rambut pulas layung ngingkilaban ‘na jajantung
lalaunan nyingraykeun rérég halimun
peuting témbong jadi agréng
aya nu keur gumalindeng
moalboa keur ngemu séwu kakangen ka basisir sardinia
sanggeus raga balayar ngangkleungan mangsa
patepung tengahing liwung
dayeuh tibra, ngageugeubra
wangkongan kaangin-angin, humiliwir medar tineung
ka nagri nu ngagulubur pangreureuhan gebur bulan
kumacacang ti benua ka benua
boéh rarang kumalangkang
durukan kari haseupna, kecap jeung ketak ngaruhak
dayeuh lilir sabot rénghap nyungsi riwan
ka kamar namperkeun geter
angin nu keur tibra lebah liliuh caringin. Angin teh tibuburanjat nyusul
manuk nu ti heula ngagarapak tina dahan kana dahan. Barengong
angin jeung manuk mireungeuh mangpirang peureup tinggorowok
nyentakan beurang bayeungyang. Beurang tembong rerenjagan tuluy
kabur sakur pangacianana. “Hidup aing! Hidup aing! Hidup aing!”
cek peureup beuki tararik bari tembong aya seuneu ngabebela tina
sela-sela ramo. Ngadegdeg angin jeung manuk nenjo beurang beuki
soak gogobrot juuh kesangan. Keur kitu, panonpoe ngagilerkeun
cahayana nyorot peureup nu ngabring ti peuntas ditu “Aing ge hidup!
Aing ge hidup! Aing ge hidup!” cek peureup nu karek cunduk sarta
teu tata teu titi ujug-ujug ngajorag nu keur sesentak. Ger campuh
peureup jeung peureup nu sarua pada-pada sareuneuan ngabebela
Peureup diadu jeung peureup deui. Tinggorowok. Tingjarekok sora nu
patonjok-tonjok. Angin mabal. Manuk mabur. Beurang geheng. Getih
peureup boborot nyiram sampalan. Kacaturkeun tengah peuting,
disaksian imut bulan, dua peureup nu baradag sasalaman handapeun
tangkal caringin. Nu itu nyiwit ceuli saeutik. Nu ieu bet ngeleketek.
(Kotakidul, 92, Galura No.16)